ABSTRACT

Aim:

The contribution of the thumb to hand function is indisputable. Treatment after an amputation injury should be aimed to restore the length, sensation, function and appearance of the thumb. This study aimed to present the surgical details and clinical outcomes of the reconstruction of the distal thumb amputations with a reverse homodigital dorsoradial flap using the amputated phalanx as a graft in heavy-duty workers, where functional gains are more prominent than appearance.

Materials and Methods:

Eight patients who underwent reconstruction using reverse homodigital dorsoradial flap and the amputated part of the distal phalanx due to traumatic amputation at the distal thumb, between 2016 and 2019, were evaluated retrospectively in this study. At the final follow-up, static two-point discrimination, key pinch strength, interphalangeal joint range of motion and Quick Disability of the Arm, Shoulder, and Hand score were measured.

Results:

Patients were analyzed. They had a mean age of 42.25 (range, 34-52) years and a mean follow-up of 20.4 (range, 16-24) months. At the final follow-up, the average static two-point discrimination was 7.5 (range, 6-9) mm. The mean injured side key pinch forces was 93% compared to the opposite side (range, 76-110%). All patients returned to their jobs.

Conclusion:

It was concluded that the reconstruction of the thumb distal tip amputations with the reverse homodigital dorsoradial flap using the amputated phalanx should be considered as an alternative to other reconstruction methods in patients with low aesthetic expectations, or irreversible damage to the nail bed.

INTRODUCTION

In the treatment of thumb amputations, replantation is considered as the best treatment method. Although many patients have the chance for replantation, some patients do not have arterial and venous structures suitable for replantation, especially in amputations distal to the interphalangeal (IP) joint level. Many reconstruction methods have been described for the treatment of distal thumb amputations when replantation is not possible¹.

Treatment of the amputations distal to the IP joint with reconstruction methods is still controversial. Many factors affect the decision on treatment. In addition to some factors such as the type of injury, patient-related factors and expectations (age, occupation, socioeconomic level, cultural habits of the patient), the surgeon’s experience also determines the treatment option^1-5.

For the distal amputations involving the phalanx of the thumb, in order to achieve better functional and aesthetic results, transfer from toe to thumb is one of the most effective reconstructive treatments. This technique allows to achieve the length and sensibility of the thumb and an aesthetic appearance^1,2,5,6.Another reconstruction method in which the amputated part of the distal phalanx and the nail bed is used as a graft with flaps has been performed for many years^7-10.

The most important point that determines the favorable outcome of the applied treatment for the patients is to decide which treatment method should be chosen in the first place. After a good evaluation of the patients, the treatment should be decided after being informed about the treatment options that can be applied in line with their expectations and needs^6,11.

This retrospective study aimed to present the surgical details and clinical outcomes of the reconstruction of the distal thumb amputations with a reverse homodigital dorsoradial flap using the amputated part of the distal phalanx as a graft in heavy-duty workers where functional gains are more prominent than appearance.

GİRİŞ

Başparmak ampütasyonlarının tedavisinde replantasyon en iyi tedavi yöntemi olarak kabul edilmektedir. Birçok hasta replantasyon şansına sahip olsa da, özellikle interfalangeal (IP) eklem seviyesinin distalindeki ampütasyonlarda bazı hastaların arteriyel ve venöz yapıları replantasyon için uygun değildir. Replantasyonun mümkün olmadığı distal başparmak ampütasyonlarının tedavisi için birçok rekonstrüksiyon yöntemi tanımlanmıştır¹.

IP eklem distalindeki ampütasyonların tedavisinde rekonstrüksiyon yöntemleri konusunda net bir fikir birliği bulunmamaktadır. Tedavi kararını birçok faktör etkilemektedir. Yaralanma tipi, hastaya bağlı faktörler (hastanın yaşı, mesleği, sosyo-ekonomik düzeyi, kültürel alışkanlıkları, beklentileri) ve de cerrahın deneyimi seçilecek olan tedaviyi belirlemektedir^1-5.

Başparmağın falanksını içeren distal ampütasyonlarda, daha iyi fonksiyonel ve estetik sonuçlar elde etmek için, ayak parmağından ele transfer en etkili rekonstrüktif yöntemlerden biridir. Bu teknik, başparmağın uzunluğunu ve duyusunu geri kazandırmanın yanında iyi bir estetik görünüm elde etmeyi sağlar^1,2,5,6. Ampüte distal falanksın ve tırnak yatağının flepler ile birlikte greft olarak kullanıldığı bir başka rekonstrüksiyon yöntemi ise uzun yıllardır uygulanmaktadır^7-10.

Uygulanan tedavinin hastalar açısından olumlu sonuçlanmasını belirleyen en önemli nokta, öncelikle hangi tedavi yönteminin seçilmesi gerektiğine karar verilmesidir. Hastalar iyi bir şekilde değerlendirilmeli, beklentileri ve ihtiyaçları doğrultusunda uygulanabilecek tedavi seçenekleri hakkında bilgilendirildikten sonra beklentileri doğrultusunda tedaviye karar verilmelidir^6,11.

Bu retrospektif çalışmada, fonksiyonel kazanımların estetik görünümden daha önemli olduğu ağır işlerde çalışan ve başparmak ampütasyonu ile başvuran hastaların tedavisinde, ampute falanksın greft olarak kullanılarak ters homodijital dorsoradial flep ile rekonstrüksiyon uygulamalarımızın klinik sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlandı.

MATERIALS AND METHODS

Eight patients who underwent immediate reconstruction using reverse homodigital dorsoradial flap and the amputated part of the distal phalanx due to traumatic amputation at the distal thumb, between 2016 and 2019, were retrospectively evaluated in this study. The study was approved by the University of Health Sciences Turkey, Şişli Hamidiye Etfal Training and Research Hospital of Local Ethics Committee (protocol no: 2718, date: 10.03.2020).

All of the patients were male and their mean age was 42.25 years (range 34-52 years). Our study group consisted of patients who had no previous hand injury, worked in heavy industry, and had type 1c amputation injuries according to the Merle classification^6,12. Patients treated with replantation or one of the other treatment options were excluded from the study.

At the final follow-up, static pinch force was measured with key pinch grip using a pinch gauge (Baseline Pinch Gauge, Alimed Corp., Dedham, MA, USA) and the percentage was determined by comparing with the contralateral side. Range of motion of the IP joint was measured clinically with a goniometer. Functional evaluation was performed using the Quick Disabilities of the Arm, Shoulder, and Hand (DASH) score and patients were asked to evaluate their satisfaction with thumb functions subjectively, as excellent, good, fair, or poor. Sensorial return was evaluated by a static two-point discrimination test. Bone healing was evaluated radiologically. Patient data and surgical details are summarized in Table 1.

Surgical Technique

Detailed interviews and briefings were held with all patients, including the treatment options that could be applied in line with their expectations. The type of anesthesia to be applied was decided by the anesthesiologist after the evaluation of the patients. All patients underwent surgery within the first 8 hours after injury.

Firstly, the injury was examined in terms of whether it was suitable for replantation or not. In patients who were not suitable for replantation, the reconstruction procedure was continued. All operations were performed under a pneumatic tourniquet inflated without using an esmarch bandage. Surgical loop magnification was used.

Soft tissues and the nailbed around the amputated phalanx were excised. Then, the amputated part was placed in the stump and fixed with a K wire (Figures 1, 2). Before determining the flap dimensions, the required pedicle length was calculated by marking the pivot point in the middle third of the proximal phalanx. Subsequently, the flap sizes required for distal phalanx covering were measured and flap was drawn. The incision and lifting of the flap started from the proximal to the distal direction (Figure 3). The sensory collateral branch of the radial nerve, which was located close to the artery, was included in the flap. The skin incision was continued superficially along the pedicle line. Sufficient space was reserved for the pedicle to settle. The flap was lifted from the proximal to the distal direction. The pedicle was raised as wide as possible (Figure 4). At this stage, the tourniquet was opened and hemostasis was achieved. The distal wound was closed with the flap. A full-thickness skin graft was taken from the volar side of the wrist. The pedicle was covered with a full-thickness skin graft. The flap donor site was closed with a full-thickness skin graft or primary closure (Figure 5). Appearance of the thumb at the last control is shown in Figure 6.

Postoperative Care

Postoperatively, a thumb spica splint (the wrist and thumb in neutral position, allows for finger motion) was applied. Oral antibiotics and analgesics were prescribed and the patients were discharged on the first postoperative day. The wound was checked weekly. Plaster splint was terminated in the 3^rd week and aluminum finger splint was used to start wrist and metacarpophalangeal joint movement. The K wire was removed at an average of 5 weeks (range, 4-8 weeks) postoperatively. After the removal of the K wires, all patients were referred to rehabilitation. All patients were followed for at least 16 months.

RESULTS

The mean follow-up was 20.4 (range, 16-24) months. The dominant hand of all patients was the right side. Left thumb of 5 patients and right thumb of 3 patients were injured.

In the postoperative period, soft tissue infection developed in 2 patients at the thumb tip wound. Treatments with local debridement, wound care and antibiotic therapy were performed under outpatient clinic conditions. The K wire which was under the skin of a patient was removed with local anesthesia. No patient developed donor site complications and all flaps survived.

At the final follow-up, the mean Quick DASH score was 2.55 (range, 0-6.8). The mean static two-point discrimination was 7.5 (range, 6-9) mm. The operative side key pinch forces were 93% on average compared to the opposite side (range, 76-110%). The mean range of motion of the IP joint was 65⁰ flexion and 3.75⁰ extension. Bone resorption was observed in three of eight patients (37.5%). Five patients evaluated the final functional state of their thumbs as excellent and three patients as good. All patients returned to their jobs. One of the patients complained of pain with percussion and cold intolerance. The surgical results are summarized in Table 2.

DISCUSSION

Approximately 1% of all trauma admissions to the emergency department are amputation injuries and about 69% of all amputations are finger and thumb amputations¹³. Amputation of the thumb can cause up to 40% loss of hand function^14,15. As a result of injuries, surgeons have focused on regaining this lost function and many methods have been defined over the years for thumb repair or reconstruction⁶. Following the first thumb replantation successfully performed by Komatsu and Tamai¹⁶ in 1968, with the developments in microsurgery, more successful results started to be obtained over time and accordingly, the expectations of the patients increased^17,18.

The thumb is uniquely positioned to perform grasping and pinching movements due to its anatomical position in the hand. In order not to lose this functionality after amputation, durability, sensation, stability, length, and mobility should be gained with treatment. In parallel with patient expectations, aesthetic appearance should not be ignored^15,18.

Amputations involving 1/3 of the thumb, distal to the IP joint, are referred to as the “compensated amputation zone” in the literature. In distal amputations, functional loss can be tolerated more easily than proximal amputations, and for this reason, it is not always necessary to reconstruct the length. It is often sufficient to provide soft tissue coverage without causing further shortening. Secondary healing, full thickness skin grafts, advancement flaps and other homodigital or heterodigital flaps may be preferred depending on the condition of the injury^4,6,18-20.

Although thumb distal amputations are more tolerable, functional and aesthetic deficiencies may occur, especially in injuries with bone loss close to the IP joint. In order not to encounter unfavorable results in people with high aesthetic and functional expectations, treatment should be decided according to patient condition. In such cases, replantation should be preferred first, and in cases where replantation is not possible, treatment with reconstructive methods should be planned^1,5,6,11,18.

Thumb injuries occur in many patients at work. The majority of these patients are manual workers. Grip strength and pinch ability are important for their job and also finger sensation is very important to prevent re-injury^1,5. The patients in our study were all manual workers. For this reason, it was important not to lose their functional and tactile skills. Replantation was not attempted in any patient, since the amputated part was not suitable for replantation. Reconstruction was performed with a homodigital dorsoradial flap using the amputated phalanx as a graft. Our main aim in realizing this method was to protect the thumb’s length as much as possible and to ensure the sensitivity of the thumb tip.

Reconstruction of the distal thumb using a free great toe flap is considered to have functional and aesthetically pleasing results. Many great toe transfer techniques have been described for the distal thumb reconstruction^5,6,21-25. On the contrary, the necessity of distal thumb reconstructions is still controversial and some of the surgeons have concern about performing such a complicated surgical procedure^2-6,23,26. Moreover, the risk of free flap failure is the primary reason that the patients do not accept this surgery. Prolonged hospital stay and risk of donor foot functional impairment are among the reasons mentioned²⁷. None of the patients in our study group had a hospital stay longer than 24 hours, they had no complaints about the donor site, and necrosis did not develop in any flap.

In another reconstruction method in which the amputated part of the distal phalanx and nail bed are used as grafts, it is aimed to provide revascularization of the dead bone and nail bed with flaps. Good results have been reported in the literature regarding this method that can restore length and appearance. In reconstructions with this method, many different flap techniques have been used to provide revascularization^7-10. The reason we prefer a reverse homodigital dorsoradial flap is that it contains a sensory branch, it can be taken wide enough to cover the entire bone surface, it does not affect the other fingers, and the donor site can be easily restored^28,29.

Bone resorption is one of the complications that can be seen in reconstructions with avascular bone grafts. Dubert et al.³⁰ reported that bone resorption developed in all patients in the treatment results of distal tip amputations, which they used amputated nail bed and bone as a graft with homodigital neurovascular anterograde island flap³⁰. In this study, cold intolerance was seen at the rate of 67%. Han et al.⁹ published the results of distal thumb reconstruction using the amputated part of the thumb with the homodigital dorsoulnar flap. In this method, the amputated nail bed and phalanx were used together as graft for reconstruction and they included the periosteum in the flap to support revascularization to prevent the development of resorption. They reported minimal bone graft resorption according to the 6-month follow-up⁹. In this study, they reported a two-point discrimination mean of 9.9 mm. In our study, bone resorption was seen in three patients of eight (37.5%) and the mean two-point discrimination was 7.5 mm.

Yang et al.²¹ reported that bone resorption developed in all 15 patients in the free great toe wrap-around flap method, in which they used bone graft from the iliac crest. As a result of this study, they stated that the probability of bone resorption increased with longer graft use²¹. The expectations of the patients in our study were not for appearance, but for not experiencing functional loss. Volume of the distal phalanx of the thumb was larger than the other fingers and we have concluded that the probability of bone resorption would be high if the phalanx is used as a graft in thumb injuries where the distal phalanx is amputated close to the level of the IP joint. Based on these, we decided to debride all soft tissues including the nail bed from the amputate phalanx and enclose the bone graft completely with the flap to increase the bone revascularization. The purpose of choosing such an application was to minimize the development of bone resorption. However, bone resorption developed in three of our patients. The phalanx amputation levels of these patients were very close to the IP joint level, so they were reconstructed with a longer phalanx graft. Despite some length loss due to bone resorption over time, the patients did not have any functional complaints while doing their job.

Aesthetic appearance is important among the gains of distal thumb reconstructions. Del Piñal et al.⁵ evaluated cosmetic results with visual analog scores in patients who underwent reconstruction with free great toe transfer and achieved an average score of 9.5 (range, 8-10)⁵.To improve aesthetic results, the nail bed must be reconstructed. However, functional outcomes were much more important than aesthetic concerns in our patients. Consequently, we could not perform this because we aimed to cover more bone surfaces with vascularized tissue instead of reconstructing the nail bed. None of our patients complained about their aesthetic appearance. Also, the patients were informed before the surgery that the nail beds would be irreversibly removed at the surgery.

In the evaluations of our patients at their last follow up, all of them were able to return to their pre-injury works. All flaps survived and necrosis was not seen. The mean Quick DASH score was 2.55. Five patients subjectively evaluated the final functional state of their thumbs as excellent and three patients as good.

Study Limitations

The main limitations of our study are the small sample size, retrospective design, and lack of control groups.

TARTIŞMA

Acil servise yapılan tüm travma başvurularının yaklaşık %1’i ampütasyon yaralanmalarıdır ve tüm ampütasyonların yaklaşık %69’unu parmak ve başparmak ampütasyonları oluşturmaktadır¹³. Başparmak ampütasyonu, el fonksiyonunda %40’a varan kayba neden olabilmektedir^14,15. Yaralanmalar sonucunda cerrahlar kaybedilen bu fonksiyonu yeniden kazanmaya odaklanmış ve birçok yöntem tanımlanmıştır⁶. Komatsu ve Tamai¹⁶ tarafından 1968 yılında başarıyla gerçekleştirilen ilk başparmak replantasyonunun ardından, mikrocerrahideki gelişmeler ile birlikte tedavide daha başarılı sonuçlar elde edilmeye başlanmış ve buna paralel olarak hastaların beklentileri de artmıştır^17,18.

Başparmak, eldeki anatomik konumu nedeniyle kavrama ve çimdikleme hareketlerini gerçekleştirmek için benzersiz bir konumdadır. Ampütasyon sonrası bu işlevselliğin kaybedilmemesi için tedavi ile dayanıklılık, duyu, stabilite, uzunluk ve hareketlilik kazandırılmalıdır. Hasta beklentilerine paralel olarak estetik görünüm de göz ardı edilmemelidir^15,18.

Başparmağın 1/3’ünü, IP eklemin distalini içeren ampütasyonlar literatürde “kompanse ampütasyon bölgesi” olarak adlandırılır. Distal ampütasyonlarda fonksiyonel kayıp proksimal ampütasyonlara göre daha kolay tolere edilebilir, bu nedenle uzunluğun yeniden yapılandırılması her zaman gerekli değildir. Daha fazla kısalmaya neden olmadan yumuşak doku örtüsü sağlamak genellikle yeterlidir. Pansuman ile takip, tam kalınlıkta deri greftleri, ilerletme flepleri ve de yaralanmanın durumuna göre diğer homodijital veya heterodijital flepler tercih edilebilir^4,6,18-20.

Başparmak distal ampütasyonları daha tolere edilebilir olmakla birlikte, özellikle IP ekleme yakın kemik kaybı olan yaralanmalarda fonksiyonel ve estetik yetersizlikler ortaya çıkabilmektedir. Estetik ve fonksiyonel beklentileri yüksek olan kişilerde olumsuz sonuçlarla karşılaşmamak için tedaviye hastanın beklentilerine göre karar verilmelidir. Beklentileri yüksek olan kişilerde öncelikle replantasyon tercih edilmeli, replantasyonun mümkün olmadığı durumlarda ise rekonstrüktif yöntemlerle tedavi planlanmalıdır^1,5,6,11,18.

Sanayide çalışan kişilerin, başparmak yaralanmaları ile karşılaşma ihtimalleri oldukça fazladır. Bu hastaların çoğunluğu el işçisidir. Kavrama ve çimdikleme güçleri işleri açısından, parmağın duyusu ise yeniden yaralanmayı önlemek açısından çok önemlidir^1,5. Çalışmamızdaki hastaların hepsi el işçisiydi. Bu neden ile fonksiyonel ve taktil becerilerini kaybetmemeleri önemliydi. Ampute edilen parça replantasyona uygun olmadığı için hiçbir hastada replantasyon denenmedi. Ampute falanks greft olarak kullanılarak homodijital dorsoradial flep ile rekonstrüksiyon uygulandı. Bu yöntemi gerçekleştirirken temel amacımız başparmağın uzunluğunu, gücünü mümkün olduğunca korumak ve başparmak duyusunu geri kazanmaktı.

Ayaktan ele serbest parmak flebi kullanılarak distal başparmağın rekonstrüksiyonunda fonksiyonel ve estetik açıdan oldukça tatminkar sonuçlar elde edilmektedir. Distal başparmak rekonstrüksiyonu için ayaktan ele birçok parmak transfer tekniği tanımlanmıştır^5,6,21-25. Buna karşın, distal başparmak ampütasyonlarında rekonstrüksiyon gerekliliği konusunda net bir fikir birliği oluşmamışken, ayaktan ele serbest parmak flebi gibi komplike bir cerrahi prosedürün uygulanması noktasında bazı cerrahlar çekincelerini belirtmektedirler^2-6,23,26. Hastanede kalış süresinin uzaması, ve donör alan ile ilgili karşılaşılabilecek sorunlar serbest flebin olası komplikasyonlardandır. Serbest flebin başarısızlık riski ise hastaların bu ameliyatı kabul etmemelerindeki en önemli etken olmaktadır²⁷. Çalışma grubumuzu oluşturan hiçbir hastamızın hastanede kalış süresi 24 saati  geçmedi, donör bölge ile ilgili hiçbir komplikasyon saptanmadı ve hiçbir hastanın flebinde nekroz gelişmedi.

Distal falanksın ampute parçası ile ampute tırnak yatağının greft olarak kullanıldığı bir diğer rekonstrüksiyon yönteminde ise flepler ile örtüm sağlanarak greft olarak kullanılan kemik ve tırnak yatağının revaskülarizasyonunun sağlanması amaçlanmaktadır. Uzunluk ve görünümü geri kazandırabilen bu yöntemle ilgili literatürde iyi sonuçlar bildirilmiştir. Bu yöntem ile yapılan rekonstrüksiyonlarda örtüm ve greftlerin revaskülarizasyonunu sağlamak için birçok farklı flep tekniği kullanılmıştır^7-10. Bizim çalışmamızda ters homodijital dorsoradial flebi tercih etmemizin nedeni duyu dalı içermesi, tüm kemik yüzeyini kaplayacak kadar geniş alınabilmesi, diğer parmakları etkilememesi ve donör sahanın kolayca restore edilebilmesidir^28,29.

Kemik rezorpsiyonu, avasküler kemik greftleri ile yapılan rekonstrüksiyonlarda görülebilen komplikasyonlardan biridir. Dubert ve ark.³⁰ ampute tırnak yatağı ve falanksı homodijital nörovasküler anterograd ada flebi ile birlikte greft olarak kullandıkları distal uç ampütasyonlarının tedavi sonuçlarında tüm hastalarda kemik rezorpsiyonu geliştiğini bildirmişlerdir³⁰. Bu çalışmada soğuk intoleransı %67 oranında görülmüştür. Han ve ark.⁹ başparmağın ampute falanks parçasını homodijital dorsoulnar flep ile kullanarak distal başparmak rekonstrüksiyon sonuçlarını yayınlamıştır. Bu yöntemde, ampute tırnak yatağı ve falanks rekonstrüksiyon için greft olarak birlikte kullanılmış ve de kemik rezorpsiyon gelişmesini önlemek amacı ile donör alandaki periostu flebe dahil etmişler. Altı aylık takip sonuçlarına göre minimal kemik greft rezorpsiyonu bildirmişlerdir⁹. Bu çalışmada iki nokta ayrım ortalamasını 9,9 mm olarak bildirmişlerdir. Bizim çalışmamızda ise üç hastada (%37,5) kemik rezorpsiyonu görüldü ve iki nokta ayrım ortalaması 7,5 mm olarak tespit edildi.

Yang ve ark.²¹ ayaktan ele serbest parmak flebi ile birlikte iliak krestten kemik grefti kullandıkları wrap-around flep yönteminde 15 hastanın hepsinde kemik rezorpsiyonu geliştiğini bildirmişlerdir. Bu çalışmanın sonucunda, daha uzun greft kullanımı ile kemik rezorpsiyonu gelişme olasılığının arttığını belirtmişlerdir²¹. Çalışmamızdaki hastaların beklentileri estetik görünüme yönelik değil, fonksiyonel kayıp yaşamamaya yönelikti. Başparmak distal falanksının hacmi diğer parmaklara göre daha büyüktür. Distal falanksın IP eklem seviyesine yakın ampütasyonlarında falanksın greft olarak kullanılması durumunda kemik hacminin ve uzunluğunun artmasına bağlı olarak rezorpsiyon gelişme olasılığını azaltmak ve revaskülarizasyonunu artırmak amacı ile tüm hastalarımızda ampute falanksın tırnak yatağı dahil tüm yumuşak dokuları debride edildi. Greft olarak kullanılan ampute falanks flep ile sarılarak tamamen örtüldü. Takiplerde hastalarımızın üçünde kemik rezorpsiyonu geliştiği tespit edildi. Üç hastanın da falanks ampütasyon seviyeleri diğer hastalara göre interfalengeal eklem seviyesine çok daha yakın olduğu için daha uzun bir falanks grefti ile rekonstrükte edilmişlerdi. Zaman içerisinde kemik rezorpsiyonuna bağlı uzunluk kayıpları olsa da hastalarda herhangi bir fonksiyonel açıdan kayba neden olmadı.

Distal başparmak rekonstrüksiyonlarının kazanımları arasında estetik görünüm önemlidir. Del Piñal ve ark.⁵ ayaktan ele serbest parmak transferi ile rekonstrüksiyon yapılan hastaların kozmetik sonuçlarını görsel analog skorları ile değerlendirmiş ve ortalama 9,5’lik (aralık, 8-10) bir skor elde etmişlerdir⁵. Estetik sonuçları iyileştirmek için tırnak yatağının yeniden yapılandırılması gerekir. Ancak hastalarımızda fonksiyonel sonuçlar estetik kaygılardan çok daha önemliydi. Sonuç olarak, tırnak yatağını yeniden rekonstrükte etmek yerine daha fazla kemik yüzeyini vaskülarize doku ile kaplamayı tercih ettik. Hastalarımızın hiçbiri estetik görünümlerinden şikayetçi olmadı. Tüm hastalarımız ameliyat öncesinde tırnak yataklarının ameliyatta geri dönüşümsüz olarak çıkarılabileceği konusunda bilgilendirildi.

Hastalarımızın son kontrollerindeki değerlendirmelerinde hepsi yaralanma öncesi işlerine dönebildiler. Tüm flepler hayatta kaldı ve nekroz görülmedi. Ortalama Quick DASH skoru 2,55 idi. Beş hasta başparmaklarının son fonksiyonel durumunu subjektif olarak mükemmel, üç hasta ise iyi olarak değerlendirdi.

Çalışmanın Kısıtlılıkları

Çalışmamızın başlıca kısıtlılıkları örneklem sayısının küçük olması, retrospektif tasarım ve kontrol gruplarının olmamasıdır.

CONCLUSION

It was concluded that the reconstruction of the thumb distal tip amputations with the reverse homodigital dorsoradial flap using the amputated phalanx should be considered as an alternative to other reconstruction methods in patients with low aesthetic expectations, or irreversible damage to the nail bed.