ABSTRACT
Among head and neck cancers, adenoid cystic carcinoma (ACC) has a separate place compared to other histological types. Our case report is about the follow-up of a patient with ACC originating from the left parotid gland, who applied to our clinic for about 10 years, after different treatments were applied in different centers.
INTRODUCTION
Approximately 4% of head and neck cancers originate from the salivary gland. Adenoid cystic carcinoma (ACC) is a rare malignancy of the glands, accounting for approximately 1% of head and neck cancers and 10% of salivary gland cancers1. It is more common in the submandibular gland, minor salivary glands and mucinous glands in the oral cavity and oropharynx, but less common in the parotid gland. It can also occur in glands in other tissues where mucinous glands are present, such as the tracheobronchial tree, esophagus, breast, lungs, prostate, cervix uteri, lacrimal, Bartholin’s glands and skin2. Salivary gland malignancies are pathologically heterogeneous tumor groups. According to the World Health Organization 2017 classifications, 32 subgroups characterized by morphological and genetic features as well as specific clinical behaviors have been classified3. Among salivary gland cancers, ACC has a distinct place compared to other histologic types due to its different clinical course including perineural spread, progression rate and late systemic metastasis. In our case report, we present the treatment and follow-up of a patient with ACC arising from the left parotid gland, who was treated in different centers and then admitted to our clinic.
GİRİŞ
Baş boyun bölgesi kanserlerinin yaklaşık olarak %4’ü tükrük bezi kaynaklıdır. Adenoid kistik karsinom (AKK), baş boyun kanserlerinin yaklaşık %1’ini, tükrük bezi kanserlerinin %10’unu oluşturan, salgı bezlerinin nadir görülen bir malignitesidir1. Submandibular bezde, oral kavite ve orofarenkste bulunan minor tükrük bezleri ve müsinöz bezlerde daha sık görülürken parotis bezinde daha az rastlanır. Ayrıca müsinöz bezlerin bulunduğu trakeobronşiyal ağaç, özofagus, meme, akciğerler, prostat, serviks uteri, gözyaşı, bartholin bezleri ve cilt gibi diğer dokularda bulunan salgı bezlerinde de ortaya çıkabilir2. Tükrük bezi maligniteleri, patolojik açıdan heterojen tümör gruplarındandır. Dünya Sağlık Örgütü 2017 sınıflandırmalarına göre morfolojik ve genetik özelliklerin yanı sıra belirli klinik davranışlarla karakterize 32 alt grup sınıflandırılmıştır3. Tükrük bezi kanserleri içerisinde perinöral yayılım, progresyon hızı ve geç dönemde sistemik metastaz yapması gibi farklı klinik seyri nedeni ile literatürde tedavisi için geniş bir konsensus bulunmayan AKK diğer histolojik tiplere göre ayrı bir yere sahiptir. Olgu sunumumuzda farklı merkezlerde tedaviler uygulanmış, ardından kliniğimize başvuran sol parotis bezinden kaynaklanan bir AKK hastasına uygulanan tedaviler ve takibi sunuldu.
CASE REPORT
A 49-year-old female patient was admitted to our outpatient clinic in April 2014 after recurrent ACC operation in the left parotid lobe.
The patient underwent mass excision and superficial parotidectomy operation in February 2013 due to a mass in the inferior left auricle and total parotidectomy + left radical neck dissection in March 2014 due to recurrence. The adjuvant radiotherapy schedule of the patient was performed in our clinic between May and June 2014 with field-in-field (FIF) technique using 6 MV photon energy in 33 fractions of 2 Gy/day with a total dose of 66 Gy (Figure 1).
Carboplatin (AUC 5.5) and paclitaxel (175 mg/m2) were administered six times as three-hour infusions every three weeks by the Medical Oncology clinic.
Metastasis was detected in the 3rd lumbar vertebra approximately 4 years later. The patient’s palliative radiotherapy program was performed in June 2018 in our clinic using the FIF technique for the lumbar 1-4 vertebrae using 6 MV photon energy in 10 fractions of 3 Gy/day, with a total dose of 30 Gy. As a precaution for medication-related osteonecrosis of the jaw, the patient was started on bisphosphonate treatment after oral and dental health examination. The local treatments applied to the patient are schematized in Figure 1.
Approximately 3 months later, lung metastasis was detected, etoposide treatment was started at an external center and pulmonary metastasectomy was performed in October 2019. In the molecular examination of the tissue biopsy taken from the pulmonary metastatic lesion, AKT1, ALK, BRAF, CTNNB1, DDR2, EGFR, HER2 (ERBB2), ERBB3, ERBB4, ESR1, FBXW7, FGFR1, FGFR2, FGFR3, FLT3, GNA11, GNAQ, HRAS, KIT, KRAS, MAP2K1, MAP2K2, MET, NOTCH1, NRAS, PDGFRA, PIK3CA, RAF1, SMAD4, STK11 genes were studied. ALK, BRAF, EGFR, ERBB2, FGFR1, FGFR2, FLT3, KIT, KRAS, MAP2K1, MET, PIK3CA copy number changes were also investigated. No clinically significant mutation was found according to the available medical literature.
Progression was detected and paclitaxel was added to the treatment. After the completion of the chemotherapy program, the patient was followed up and etoposide was started again upon the progression of lung nodules. When the treatment response was evaluated as stable disease, treatment was continued with oral endoxan.
The patient complained of low back pain radiating to the right leg and underwent an operation for laminectomy and stabilization by the department of neurosurgery in February 2022.
The patient is being followed up as Eastern Cooperative Oncology Group 1 at 120 months after the first operation with pulmonary metastasis at the last follow-up (Figure 2).
OLGU SUNUMU
Kırk dokuz yaşında kadın hasta sol parotis lojunda nüks AKK operasyonu sonrası Nisan 2014’te polikliniğimize başvurdu.
Sol aurikula inferiorunda kitle nedeni Şubat 2013’te kitle eksizyonu, yüzeyel parotidektomi operasyonu yapılan hastaya nüks nedeni ile Mart 2014’te total parotidektomi + sol radikal boyun diseksiyonu yapılmıştı. Hastanın adjuvant radyoterapi programı Mayıs-Haziran 2014 arasında kliniğimizde field-in-field (FIF) tekniği 6 MV foton enerjisi kullanılarak 33 fraksiyonda 2 Gy/gün, total doz 66 Gy olacak şekilde uygulandı (Şekil 1).
Hastaya Tıbbi Onkoloji kliniği tarafından karboplatin (AUC 5,5) ve paklitaksel (175 mg/m2) üç haftada bir üç saatlik infüzyon şeklinde altı kez uygulanmıştı.
Takibinde yaklaşık 4 yıl sonra 3. lomber vertebrada metastaz tespit edildi. Hastanın palyatif radyoterapi programı Haziran 2018 tarihinde kliniğimizde lomber 1-4 vertebralar bölgesine yönelik alan içi alan (FIF) tekniği kullanılarak 6 MV foton enerjisi 10 fraksiyonda 3 Gy/gün, total doz 30 Gy olacak şekilde uygulandı. Hastaya çene kemiği osteonekrozu için önlem olarak ağız-diş sağlığı muayenesi ardından bifosfanat tedavisi başlandı. Hastaya uygulanan lokal tedaviler Şekil 2’de şematize edilmiştir.
Yaklaşık 3 ay sonra akciğer metastazı tespit edilen hastaya dış merkezde etoposid tedavisi başlanarak Ekim 2019’da pulmoner metastazektomi yapılmış. Pulmoner metastatik lezyondan alınan doku biyopsisinden yapılan moleküler incelemede AKT1, ALK, BRAF, CTNNB1, DDR2, EGFR, HER2 (ERBB2), ERBB3, ERBB4, ESR1, FBXW7, FGFR1, FGFR2, FGFR3, FLT3, GNA11, GNAQ, HRAS, KIT, KRAS, MAP2K1, MAP2K2, MET, NOTCH1, NRAS, PDGFRA, PIK3CA, RAF1, SMAD4, STK11 genleri çalışılmıştı. Ayrıca ALK, BRAF, EGFR, ERBB2, FGFR1, FGFR2, FLT3, KIT, KRAS, MAP2K1, MET, PIK3CA kopya sayısı değişiklikleri araştırılmıştı. Mevcut tıbbi literatüre göre klinik olarak anlamlı olan mutasyon saptanamamıştı.
Progresyon tespit edilerek tedaviye paklitaksel eklenmişti. Kemoterapi programının tamamlanması ardından takip programına alınan hastanın akciğer nodüllerinde progresyon saptanması üzerine hastaya tekrar etoposid başlanmıştı. Tedavi yanıtı stabil hastalık olarak değerlendirilince tedaviye oral endoksan ile devam edilmiş.
Sağ bacağa yayılan bel ağrısı şikayeti olan hastaya beyin ve sinir cerrahisi kliniği tarafından Şubat 2022’de laminektomi ve stabilizasyon amaçlı operasyon yapılmıştı.
Hasta son kontrolünde pulmoner metastazı ile ilk operasyon sonrası 120. ayda performansı (Eastern Cooperative Oncology Group) 1 olarak takip edilmektedir (Şekil 3).
DISCUSSION
A palpable mass is the most common finding on physical examination for superficial parotid gland tumors. Ultrasound examination with color Doppler imaging is an economical and reliable method widely used to detect and evaluate parotid gland masses. The disadvantage of ultrasonographic examination is its low sensitivity in differentiating malignant from benign masses4.
Due to the rarity of the disease, it is difficult to prospectively examine head and neck ACC patients, but the French study (French National Network on Rare Head and Neck Cancers)5, which started with 95 patients in 2012, was recently updated with 470 cases6. The female/male ratio in the study was reported to be approximately 3/2, in line with previous literature7. Minor salivary glands are more frequently involved than major salivary glands, similar to the sex ratio. In head and neck cancers, adjuvant radiotherapy is recommended in the presence of invasive margins and perineural invasion in low-grade T1 tumors, whereas it is recommended for ACC regardless of these after complete surgery. For ACC of the head and neck region, adjuvant radiotherapy at doses of 60 Gy and above after surgery is recommended as standard treatment7.
In our case, systemic metastasis developed after local adjuvant radiotherapy after recurrence, although there was no recurrence at the primary tumor site. It is important to perform timely local adjuvant therapies by risk assessment of the patients. The symptomatic success of palliative radiotherapy to the metastasis sites has been of limited benefit despite persistent progression of the disease.
Metastatic ACC is a slowly progressive disease with limited response to treatment. Platinum-based standard chemotherapy regimens should be considered in metastatic patients who have no chance of local treatment due to differentiation of tumor cells. The combination of cisplatin, doxorubicin and cyclophosphamide is recommended for ACC, and the addition of 5-fluorouracil is not frequently preferred due to its side effects, although it affects treatment responses. Paclitaxel-carboplatin and cisplatin-vinorelbine regimens are often preferred8,9. Current studies have shifted to targeted therapies. Although the platelet-derived growth factor receptor and the tyrosine kinase receptor c-kit proto-oncogene, which is structurally similar to the colony stimulatory factor receptor, have been detected at a high rate in ACC, treatments with imitanib targeting the receptor have not yielded satisfactory responses (Table 1)8,9.
Lenvatinib is a next-generation multi-kinase inhibitor against FGFR1-3, VEGFR2, cKIT, RET, and PDGFR alpha and beta and has been reported to have more promising results11. Following studies reporting median progression-free survival between 9.1 and 17.5 months, the combination of pembrolizumab in particular has found a place in current treatment guidelines12.
TARTIŞMA
Yüzeyel parotis bezi tümörleri için fizik muayenede ele gelen kitle en sık rastlanan bulgudur. Renkli Doppler görüntüleme ile ultrason incelemesi, parotis bezi kitlelerini saptamak ve değerlendirmek için yaygın olarak kullanılan ekonomik ve güvenilir bir yöntemdir. Ultrasonografik incelemenin dezavantajı malign-benign kitlelerin ayırt edilmesi konusunda düşük hassasiyetidir4.
Hastalığın nadir görülmesi nedeniyle baş boyun bölgesi AKK hastalarının prospektif incelenmesi güç olmakla birlikte 2012’de 95 hasta ile başlayan Fransız çalışması (French National Network on Rare Head and Neck Cancers)5 yakın zamanda 470 olgu ile güncellenmiştir6. Çalışmada kadın/erkek oranı önceki literatür ile uyumlu olarak yaklaşık 3/2 olarak bildirilmiştir7. Minör tükrük bezleri cinsiyet oranına benzer şekilde majör tükrük bezlerine göre daha sık tutulmaktadır. Baş boyun kanserlerinde düşük gradeli T1 tümörlerde invaziv sınırlar ve perinöral invazyon varlığında adjuvan radyoterapi önerilirken AKK için komplet cerrahi sonrası bunlardan bağımsız olarak önerilmektedir. Baş ve boyun bölgesi AKK için cerrahi ardından 60 Gy ve üzeri dozlarda adjuvant radyoterapi standart tedavi olarak önerilmektedir7.
Olgumuzda, nüks sonrası uygulanan lokal adjuvant radyoterapi sonrası primer tümör bölgesinde nüks olmamasına rağmen sistemik metastaz gelişti. Hastaların risk değerlendirmesinin yapılarak lokal adjuvant tedavilerin zamanında yapılması önemlidir. Metastaz bölgelerine yönelik uygulanan palyatif radyoterapinin semptomatik başarısı hastalığın inatçı ilerleyişi karşısında sınırlı yarar sağlamıştır.
Metastatik AKK yavaş ilerleyen fakat tedaviye yanıtı sınırlı bir hastalıktır. Platin bazlı standart kemoterapi rejimleri tümör hücrelerinin differansiyasyonu nedeni ile lokal tedavi şansı olmayan, metastatik hastalarda düşünülmelidir. Sisplatin, doksorubisin ve siklofosfamid kombinasyonu, AKK için önerilmekte, 5-fluorourasil eklenmesi tedavi yanıtlarını etkilemekle birlikte yan etkileri nedeni ile sık tercih edilmemektedir. Sıklıkla paklitaksel-karboplatin ve sisplatin vinorelbin rejimleri tercih edilmektedir8,9. Güncel çalışmalar hedeflenmiş tedavilere kaymıştır. Trombosit türevli büyüme faktörü reseptörü ve koloni uyarıcı faktör reseptörü ile yapısal olarak benzer tirozin kinaz reseptörü c-kit proto-onkogeni AKK’da yüksek oranda tespit edilmiş olmasına rağmen reseptörü hedefleyen imitanib ile tedavilerden tatmin edici yanıt alınamamıştır (Tablo 1)8,9.
Lenvatinib, FGFR1-3, VEGFR2, cKIT, RET ve PDGFR alfa ve beta’ya karşı yeni nesil bir multi-kinaz inhibitörüdür ve daha umut verici sonuçlara sahip olduğu bildirilmiştir11. Medyan progresyonsuz sağkalımı 9,1 ile 17,5 ay arasında bildiren çalışmalar sonrası, özellikle pembrolizumab kombinasyonu güncel tedavi rehberlerinde yer bulmuştur12.
CONCLUSION
Metastatic ACC patients have longer survival than patients with different histopathologic head and neck cancers in the metastatic stage. Planning studies with follow-up periods of more than 5-10 years seems to be more appropriate for slowly progressive and progressive disease. In addition to palliative treatments during the long treatment period, the appropriateness of the developments in the current literature to the patient should be checked periodically. Clinical studies and additional case reports in the literature on this subject should be taken into consideration in the treatment of patients in follow-up.
