The Effects of Exercise on Health Belief and Health Anxiety

Recep AKTAŞ; Okcan BASAT

doi:10.4274/nkmj.galenos.2022.96658

ABSTRACT

Aim:

The aim of this study is to examine the effects of exercise on the beliefs of being healthy and anxiety for their health.

Materials and Methods:

This study was planned as a single-center, cross-sectional study. The population of the study consisted of patients who applied to the Family Medicine Polyclinic. The study was conducted with 331 healthy volunteers and the sociodemographic data and health status of each participant were questioned by face-to-face interview technique using the Demographic Information Form prepared by us. Participants’ Exercise Health Belief Model Scale (EHBMS) and Health Anxiety Scale to measure the presence of anxiety were applied and recorded.

Results:

In the study conducted with a total of 339 subjects, 175 (51.6%) of whom were women, 67.3% of the subjects were exercising. While 23.9% of those who were exercising were doing it every day, 28.9% were doing 1-2 times a week. Participants’ EHBMS mean score was 76.88±12.45, and Health Anxiety Scale mean score was 22.11±11.97. It was found that regular exercise was positively correlated with general health perception and negatively correlated with health anxiety.

Conclusion:

In our study, it was concluded that individuals who exercised had lower anxiety levels and felt healthier. All individuals should be advised to engage in physical activity considering their ages.

Keywords:

Exercise, health anxiety inventory, Exercise Health Belief Model Scale

INTRODUCTION

Physical activity is one of the essential elements of a healthy life. Age-appropriate and regular physical activity provides physical, mental and social benefits to all individuals. Regular exercise both protects physical health and provides benefits for the individual in areas such as weight control, substance abuse, social cohesion and socialization, which are important for a healthy life¹.

As a result of increasing transportation opportunities, accelerating technological developments and increasing urbanization, physical mobility has decreased to 20% in some societies. According to the data of the World Health Organization, lack of physical activity, also defined as physical inactivity, ranks 4^th among the “Global Mortality Risk Factors”. It has been observed that physical inactivity is the basis of many chronic diseases^2,3.

Regular physical activity significantly reduces the risk of developing cardiovascular diseases such as cerebrovascular accident, myocardial infarction and heart failure. In addition, it has been found to have positive effects on the prognosis of hypertension, dyslipidemia and muscle and joint diseases⁴.

It has been reported that regular walking programs significantly reduce depression, anxiety and stress in patients with generalized anxiety disorder, panic disorder and social phobia⁵.

Sleep and circadian rhythm are also regulated by exercise⁶. It has been shown that regular exercise increases sleep quality along with melatonin secretion⁷.

It is recommended that children aged 6-17 do 60 minutes of moderate physical activity per day, and that individuals aged 18-64 should do at least 150 minutes of moderate-paced physical activity or at least 75 minutes of vigorous physical activity throughout the week⁸.

It is inevitable for individuals to seek health when they are sick. It is very important to protect and improve the health of the individual before he becomes ill. In addition to environmental factors, the individual’s own attitudes and behaviors are also important in the health status of individuals. Behaviors and attitudes of individuals have an important place in protecting and reinforcing their health, and in their belief and desire for treatment⁹.

Educational status, economic status and awareness level of individuals are the determining factors for health seeking. In addition, they must have a healthy psychology.

Regular physical activity not only contributes to significant reductions in mortality and morbidity rates, but also contributes to individuals’ mood, general well-being, and the formation of a healthy society^10,11.

This study aims to examine the relationship between exercise status and belief in being healthy and health anxiety level.

GİRİŞ

Fiziksel aktivite, sağlıklı yaşamın temel unsurlarından biridir. Yaşa uygun ve düzenli fiziksel aktivite, tüm bireylere fiziksel, zihinsel ve sosyal faydalar sağlamaktadır. Düzenli egzersiz hem beden sağlığını korumakta, hem de sağlıklı yaşam için önemli olan kilo kontrolü, madde bağımlılığı, toplumsal uyum ve sosyalleşme gibi alanlarda bireye fayda sağlamaktadır¹.

Ulaşım imkanlarının artması, teknolojik gelişmelerin hızlanması ve giderek artan kentleşmenin sonucunda bazı toplumlarda fiziksel hareketlilik %20’lere kadar düşmüştür. Dünya Sağlık Örgütü’nün verilerine göre ise fiziksel hareketsizlik olarak da tanımlanan fiziksel aktivite eksikliği, “Küresel Mortalite Risk Faktörleri” arasında 4. sırada yer almaktadır. Pek çok kronik hastalığın temelinde fiziksel inaktivite olduğu görülmüştür^2,3.

Düzenli fiziksel aktivitede bulunmak, serebrovasküler olay, miyokard enfarktüsü ve kalp yetmezliği gibi kardiyovasküler hastalık gelişme riskini önemli ölçüde azaltmaktadır. Bununla beraber hipertansiyon, dislipidemi ve kas eklem hastalıklarının prognozuna da olumlu etkileri olduğu saptanmıştır⁴.

Düzenli yürüyüş programlarının yaygın anksiyete bozukluğu, panik bozukluğu ve sosyal fobi tanılı hastalarda depresyon, anksiyete ve stresi belirgin olarak azalttığı belirtilmiştir⁵.

Egzersiz yapılmasıyla uyku ve sirkadiyen ritim de düzenlenmektedir⁶. Düzenli yapılan egzersizin melatonin salgısıyla beraber uyku kalitesini de arttırdığı gösterilmiştir⁷.

Altı-17 yaş arası çocukların günlük 60 dakika orta tempoda fiziksel aktivitede bulunmaları, 18-64 yaş bireyler için hafta boyunca en az 150 dakika orta tempoda veya en az 75 dakika kuvvetli tempoda fiziksel aktivite yapmaları önerilmektedir⁸.

Bireylerin hastalandıkları zaman sağlık arayışında olmaları kaçınılmazdır. Bireyin hasta olmadan önce sağlığının korunması ve geliştirilmesi oldukça önemlidir. Bireylerin sağlık durumlarında çevresel etmenlerin yanı sıra bireyin kendi tutum ve davranışları da önemlidir. Bireylerin davranışları ve tutumları, sağlıklarını korumada ve pekiştirmede, tedaviye olan inancında ve isteğinde önemli yer tutmaktadır⁹.

Kişilerin eğitim durumları, ekonomik durumları ve farkındalık düzeyleri sağlık arayışı için belirleyici faktörlerdir. Bunların yanında sağlıklı bir psikolojiye de sahip olmaları gerekmektedir.

Bireylerin düzenli fiziksel aktivitede bulunmaları ile mortalite ve morbidite oranlarında ciddi azalmalara katkı sağlandığı gibi, bireylerin duygudurumlarına, genel iyilik hallerine ve sağlıklı bir toplum oluşmasına da katkı sağlanmış olunmaktadır^10,11.

Bu çalışma egzersiz yapma durumunun sağlıklı olma inancıyla ve sağlık anksiyete düzeyi ile ilişkisini incelemeyi hedeflemektedir.

MATERIALS AND METHODS

Technical Information

This study was planned as a single-center, cross-sectional study. The sample size was calculated using the simple random sampling method from the study population, and the number of volunteers required to participate in the study was calculated as 331, when 2400 people over the age of 18 without chronic diseases were accepted as the population. This study was conducted with 331 healthy volunteers who applied to the Family Medicine outpatient clinic between 01 December 2020 and 01 February 2021, meeting the inclusion criteria and willing to participate in the study. Informed consent was obtained from the participants, and then the demographic information form including age, gender, marital status, education level, income level and exercise frequency of each participant was applied by face-to-face interview technique. Participants’ Exercise Health Belief Model Scale (EHBMS) and Health Anxiety Scale to measure the presence of anxiety were applied and recorded. Ethics committee approval of the study was given by the Ministry of Health Istanbul Provincial Health Directorate Gaziosmanpaşa Training and Research Hospital Clinical Research Ethics Committee (decision no: 161, date: 23.09.2020).

Statistical Analysis

For the purpose of evaluating the findings obtained in the study, IBM Statistical Package for the Social Sciences (SPSS) statistics 22 (IBM SPSS, Turkey) program was used for statistical analysis. In the analysis of the study data, the conformity of the parameters to the normal distribution was evaluated with the Shapiro-Wilks test. In addition to descriptive statistical methods (mean, standard deviation, frequency), the Kruskal-Wallis test was used for the comparison of the parameters that did not show normal distribution in the comparison of quantitative data, and the Dunn’s test was used to determine the group that caused the difference. The Mann-Whitney U test was used for the comparison between two groups of parameters that did not show normal distribution. The Spearman’s rho correlation analysis was used to examine the relationships between parameters that did not conform to the normal distribution.

RESULTS

The ages of the participants in our study ranged from 18 to 74 years, with a mean age of 36.99±11.28 years and a median of 34 years. 51.6% of the cases were female. It was determined that 78.8% of the participants had high school or higher education, and 51.3% of them had a working period of 3-5 years. The sociodemographic data of the participants in the study are given in Table 1.

When the ages of the participants are evaluated; it was determined that there was a 13.7% significant relationship between exercise and reducing individual health expenses as the age increased. There was a significant positive correlation of 22.9% between the age of the participants and the level of anxiety they felt for their health (p=0.000). The relationship between the ages of the participants and their anxiety levels is given in Table 2.

When the working time was compared, a significant relationship was found between the exercise they did and the expectation that it would contribute positively to their health in those who had a working period of 1-3 years (p₁=0.031, p₂=0.027, respectively). The correlation between the working time and the sub-dimensions of the scales is given in Table 3.

The level of anxiety about health status of individuals with only primary education was found to be significantly higher than those with high school or higher education (p=0.040). The correlation between the education level of the participants and the scales is given in Table 4.

67.3% of the participants were exercisers. Of the group that exercised, 23.9% exercised every day, 28.9% exercised 1-2 times a week, and 16.2% at irregular intervals (Table 5).

The well-being of those who exercised regularly every day was found to be significantly higher than those who exercised at other frequencies (p=0.000). It was determined that those who exercised at least 2 days a week had less anxiety about their health compared to the other groups (p=0.000). It was observed that there was a negative significant relationship between the anxiety levels of individuals and their health status (p=0.000).

It was determined that individuals who did not exercise were hypersensitive to changes in their bodies and their anxiety levels were significantly higher than the other groups. This situation was found to be similar in those who exercised irregularly (p₁=0.000, p₂=0.000, p₃=0.000 respectively). The correlation between the frequency of exercise and the scales is given in Table 6.

DISCUSSION

In this study, which examined the relationship between the effects of physical activity on health and the anxiety levels of individuals, it was seen that those who exercised evaluated their own health more positively. It was also found that their anxiety levels were low. Since the results obtained with the EHBMS, which is a quick and practical test to be administered to individuals, were observed to be reliable, it was thought that it should be used more frequently in daily practice.

Increasing physical inactivity in society brings with it many health problems. Physical activity is one of the basic conditions of living a healthy life. In the study of Limaroon et al.¹², in which they used the Health Belief Model (HBM), 17.7% of the participants saw not exercising as a threat to catching a disease, and 75% of the participants stated that they were physically active at least 3 times a week. In our study, 67.3% of the participants engaged in physical activity. Those who did physical activity every day or twice a week were in the majority. Those who exercised were aware that if they did not do regular physical activity, it would pose a risk to their health.

In their cohort study, in which Sanchez-Villegas et al.¹³ evaluated physical activity among university graduates, the level of anxiety for health status of individuals who sat for 42 hours a week was found to be 1.3 times higher than that of individuals who sat for 10 hours. In another study conducted in Austria, the Health Quality of Life Scale and the Workforce Sitting Questionnaire were used, and as a result, it was stated that as the duration of sitting at work increases and accordingly the duration of physical activity decreases, the anxiety level of the participants for their health increases¹⁴. In our study, it was determined that those who exercised were less worried about their health and showed less reaction to the changes in their bodies. It has been observed that a sedentary life both increases anxiety and has negative effects on a healthy body image.

In the study of Pham et al.¹⁵ in Vietnam using the International Short Form of Physical Activity Questionnaire and the Patient Health Questionnaire-9, it was observed that the frequency of depression decreased with regular physical activity, although not at a significant level. In our study, it was determined that those who do regular physical activity every day worry less about their health and have more positive thoughts about their health than those who do it irregularly. At the same time, it was seen that those who exercised regularly knew the positive effects of this and exercised to create less health expenses throughout their lives.

In a study using the HBM in Thailand, the majority of those who exercise stated that it had positive effects on their social relationships with other people and their health¹². Regular exercise has an important place in preventing many diseases. It is inevitable for individuals who want to lead a healthy life to exercise regularly. In our study, the main purpose of the exercisers was to be protected from diseases and to lead a healthy life. It was found that those who knew that exercise was beneficial were less concerned about their health.

In our study, it was observed that physical activity increased the perception of general health. It was determined that individuals had more positive thoughts about their own health as physical activity increased. With the increasing perception of health, it was concluded that individuals were less worried and faced less obstacles in their bodies.

It was observed that individuals had difficulty in allocating time for physical activity despite knowing the bad consequences of possible diseases when they led a sedentary life. Although people are aware of the negative consequences of a possible disease, it was determined that they could not spare time for physical activity, and this was statistically significant. A positive correlation was found between the reasons for avoiding physical activity and the level of anxiety they felt for their health.

In our study, the mean age was found to be 36.9 years. There is a negative relationship between age and the thought that physical activity provides benefits. Younger participants thought that physical activity would bring more benefits for their health and social purposes. However, in our study, a positive relationship was found between age and the reasons for preventing exercise. The risk of injury and falling while doing physical activity for elderly individuals is one of the main reasons that prevent them from doing physical activity. It was thought that it would be important to build more sheltered areas especially for the elderly and to review these existing areas for all kinds of fall and injury risks.

There are different results in the literature about the correlation between education level and physical activity. The Godin Physical Activity Questionnaire was also used in the study of Avluklu¹⁶ there was no significant correlation between education level and physical activity. In the study of Gedik¹⁷, the Self-Efficacy Questionnaire was used, and it was reported that the rate of doing physical activity increased with the increase in education level. In our study, a negative relationship was found between education level and physical activity. Although the education level was low, it was observed that individuals believed in the importance of exercise.

Health anxiety causes an increase in the severity of physical complaints, leading to repeated applications to health institutions¹⁸. In the study of Gül et al.¹⁹ with the Short Form of Health Anxiety Inventory, the mean total health anxiety score was found to be 17.76±7.0119. In the study of Yılmaz et al.²⁰, in which they used the Health Anxiety Scale, the mean total health anxiety score of hospitalized patients was determined as 17.34±8.4520. In our study, it was found that the total mean score of the participants from the Health Anxiety Inventory was 22.11±11.97. The reason for the high anxiety score in our study was considered to be the socioeconomic levels and living standards of the participants.

There are many studies in the literature investigating the correlation between income status and physical activity. In the study of Farrell and Shields²¹ with 6.467 people in England, a positive relationship was shown between the income level of individuals and their families and physical activity. In the study conducted by Rimal²² with 2.880 families in the USA, a positive relationship was found between income level and spending time for physical activity. In our study, it was seen that the majority of the participants were individuals with a high income level. Individuals with normal income levels were aware that exercise was beneficial for their health, but their thoughts and anxiety about their health were higher than those with higher incomes. Even though individuals with normal incomes interpreted their health status negatively, they knew that they would turn this into a positive direction by engaging in physical activity.

In the literature, there are studies on the reasons that prevent physical activity. In the study of Lovell et al.²³ in which they used the Exercise Benefits/Barriers Scale, it was stated that the biggest obstacle to physical activity was families. In the study of Gyurcsik et al.²⁴, it was stated that reasons such as not having enough time, being associated with social activities, and having a high workload prevented the majority of the participants from doing physical activity. In the study of Kaushal et al.²⁵, using the Health Belief Model, it was shown that the main reasons hindering physical activity were difficulty in allocating time, and the perception of falling, injury and disability. In our study, it was observed that there were more reasons that prevented married individuals from doing physical activity. This was thought to be due to factors such as increased responsibilities and family.

In our study, we examined the level of anxiety about physical activity, belief in being healthy, and health status. In the literature, there is no study in which EHBMS and Health Anxiety Scale are used together. In this study, in which we used the EHBMS and the Health Anxiety Scale, we determined that the state of exercise was positively related to the general health perception and negatively related to the health anxiety. We are of the opinion that exercising has an important role in individuals to lead a healthier life. We think that doing physical activity at regular intervals will make individuals worry less about their health.

Study Limitations

The participants in our study consisted of healthy individuals without acute or chronic diseases. Results of physical activity may differ in studies involving other patient groups.

TARTIŞMA

Fiziksel aktivitenin sağlık üzerindeki etkileri ve bireylerin anksiyete düzeyleri arasındaki ilişkiyi inceleyen bu çalışmada, egzersiz yapanların kendi sağlığını daha olumlu değerlendirdikleri görüldü. Ayrıca anksiyete düzeylerinin de düşük olduğu saptandı. Kişilere yapılması hızlı ve pratik bir test olan ESİMÖ ile ulaşılan sonuçların güvenilir olduğu gözlemlendiğinden günlük pratikte daha sık kullanılması gerektiği düşünüldü.

Toplumda giderek artan fiziksel inaktivite beraberinde birçok sağlık sorunlarını getirmektedir. Fiziksel aktivite, sağlıklı yaşam sürmenin temel koşullarındandır. Limaroon ve ark.’nın¹² Sağlık İnanç Modelini (SİM) kullandıkları çalışmalarında katılımcıların %17,7’si egzersiz yapmamayı hastalığa yakalanmada bir tehdit olarak görmüş ve katılımcıların %75’i haftada en az üç kez fiziksel olarak aktif durumda olduğunu belirtmiştir. Bizim çalışmamızda katılımcıların %67,3’ü fiziksel aktivitede bulunuyordu. Fiziksel aktiviteyi her gün veya haftada 2 kez yapanlar çoğunluktaydı. Egzersiz yapanlar, düzenli fiziksel aktivite yapmadıklarında, bunun sağlıkları için bir risk oluşturacağının farkındaydılar.

Sanchez-Villegas ve ark.’nın¹³ üniversite mezunlarında fiziksel aktiviteyi değerlendirdikleri kohort çalışmalarında, haftada 42 saat oturan bireylerin sağlık durumları için duydukları anksiyete düzeyi, 10 saat kadar oturan bireylerinkinden 1,3 kat daha fazla bulunmuştur. Avusturya’da yapılan bir başka çalışmada Sağlık Yaşam Kalitesi Ölçeği ve İşgücü Oturma Anketi kullanılmış ve bunun sonucunda iş yerinde oturma süresi artıp ve buna bağlı olarak fiziksel aktivite süresi azaldıkça, katılımcıların sağlıkları için duydukları anksiyete düzeyinin arttığı belirtilmiştir¹⁴. Bizim çalışmamızda da egzersiz yapanların sağlıkları için daha az kaygılandıkları ve vücutlarında oluşan değişiklikler için daha az tepki gösterdikleri saptandı. Sedanter yaşamın hem anksiyeteyi arttırdığı hem de sağlıklı bir beden algısı üzerinde negatif etkileri olduğu görülmüştür.

Pham ve ark.’nın¹⁵ Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi Kısa Formu ve Hasta Sağlığı Anketi-9 kullanarak Vietnam’da yaptıkları çalışmalarında, anlamlı düzeyde olmasa da, düzenli yapılan fiziksel aktivite ile depresyon sıklığının azaldığı görülmüştür. Bizim çalışmamızda da her gün düzenli fiziksel aktivite yapanların, düzensiz şekilde yapanlara göre, sağlıkları için daha az kaygılandıkları ve sağlık durumları hakkında daha olumlu düşüncelere sahip oldukları saptandı. Aynı zamanda, düzenli egzersiz yapanların, bunun olumlu etkilerini bildikleri ve yaşam boyu daha az sağlık gideri oluşturmak için egzersiz yaptıkları görüldü.

Tayland’da SİM kullanılan bir çalışmada, egzersiz yapanların çoğunluğu, bunun diğer insanlarla sosyal ilişki kurmada ve sağlıkları için olumlu etkilerinin olduğunu belirtmiştir¹². Düzenli egzersiz yapmanın birçok hastalıktan korunmada önemli bir yeri vardır. Sağlıklı yaşam sürmek isteyen bireylerin düzenli egzersiz yapmaları kaçınılmazdır. Bizim çalışmamızda da egzersiz yapanların temel amacı hastalıklardan korunmak ve sağlıklı bir yaşam sürebilmekti. Egzersizin yararlı olduğunu bilenlerin, sağlıkları için daha az kaygılandıkları saptandı.

Çalışmamızda fiziksel aktivitenin, genel sağlık algısını artırdığı görüldü. Fiziksel aktivitenin artmasıyla bireylerin kendi sağlıklarıyla ilgili daha olumlu düşüncelere sahip olduğu saptandı. Artan sağlık algısıyla beraber bireylerin daha az kaygılandığı ve vücutlarında rahatsız eden engellerle daha az karşılaştığı sonucuna ulaşıldı.

Bireylerin sedanter yaşam sürdüklerinde olası hastalıkların kötü sonuçlarını bilmelerine rağmen fiziksel aktiviteye zaman ayırmada zorluk çektikleri görüldü. Kişilerin olası bir hastalığın getireceği olumsuz sonuçların farkında olsalar da fiziksel aktiviteye zaman ayıramama nedenlerinin olduğu tespit edildi ve bu istatistiksel olarak anlamlıydı. Fiziksel aktiviteden kaçınma nedenleri ile sağlıkları için duydukları anksiyete düzeyi arasında pozitif yönlü bir ilişki bulundu.

Bizim çalışmamızda yaş ortalaması 36,9 yıl olarak bulundu. Yaş ile fiziksel aktivitenin yarar sağladığı düşüncesi arasında negatif yönlü bir ilişki bulunmaktadır. Genç yaştaki katılımcılar, fiziksel aktivitenin sağlıkları ve sosyal amaçları için daha çok yarar getireceğini düşünmekteydi. Bununla birlikte çalışmamızda yaş ile egzersiz yapmaya engel nedenler arasında pozitif yönlü bir ilişki bulundu. Yaşlı bireylerin fiziksel aktivitede bulunurken sakatlanma ve düşme risklerinin bulunması onları fiziksel aktiviteden alıkoyan nedenlerin başında gelmektedir. Özellikle yaşlılar için daha korunaklı alanların yapılması ve hâlihazırdaki bu alanların her türlü düşme ve sakatlanma riskleri için gözden geçirilmesinin önemli olacağı düşünüldü.

Eğitim düzeyi ile fiziksel aktivitede bulunma korelasyonu hakkında literatürde farklı sonuçlar görülmüştür. Avluklu’nun¹⁶ çalışmasında da Godin Fiziksel Aktivite Anketi kullanılmış olup eğitim düzeyi ile fiziksel aktivite arasında anlamlı düzeyde bir ilişki görülmemiştir. Gedik’in¹⁷ yaptığı çalışmada Öz Yeterlilik Anketi kullanılmış olup eğitim düzeyinin artmasıyla beraber fiziksel aktivite yapma oranının da arttığı bildirilmiştir. Bizim çalışmamızda ise eğitim düzeyi ile fiziksel aktivite arasında negatif bir ilişki saptandı. Eğitim düzeyi düşük olsa da bireylerin egzersizin önemine inandığı görüldü.

Sağlık anksiyetesi, fiziksel şikayetlerin şiddetinin artmasına neden olarak sağlık kurumlarına tekrarlayan başvurulara yol açmaktadır¹⁸. Gül ve ark.’nın¹⁹ Sağlık Anksiyetesi Envanteri Kısa Formu ile yaptıkları çalışmalarında sağlık anksiyete toplam puanı ortalaması 17,76±7,01 olarak bulunmuştur. Yılmaz ve ark.’nın²⁰ Sağlık Anksiyetesi Ölçeği kullandıkları çalışmalarında hastanede yatan hastaların sağlık anksiyete toplam puan ortalaması 17,34±8,45 olarak belirlenmiştir. Çalışmamızda, katılımcıların Sağlık Anksiyetesi Envanteri’nden aldığı toplam puan ortalamasının 22,11±11,97 olduğu bulundu. Çalışmamızda anksiyete puanının yüksek olmasının nedeni katılımcıların sosyoekonomik düzeylerinin ve yaşam standartlarının olduğu düşünüldü.

Gelir durumu ile fiziksel aktivite arasındaki korelasyonun araştırıldığı birçok çalışma literatürde mevcuttur. Farrell ve Shields’in²¹ İngiltere’de 6.467 kişiyle yaptıkları çalışmalarında kişilerin ve ailelerinin gelir düzeyi ile fiziksel aktivite arasında pozitif yönde bir ilişki gösterilmiştir. Rimal’ın²² ABD’de 2.880 aile ile yaptıkları çalışmalarında gelir düzeyi ile fiziksel aktiviteye zaman ayırma arasında pozitif bir ilişki saptanmıştır. Bizim çalışmamızda katılanların çoğunluğunun yüksek gelir düzeyine sahip olan bireyler olduğu görüldü. Normal gelir düzeyine sahip bireyler, egzersizin sağlıkları için yararlı olduğunun farkındaydı ancak sağlıkları hakkındaki düşünceleri ve anksiyeteleri yüksek gelirlilere göre daha yüksek bulundu. Normal gelirli bireyler, sağlık durumlarını olumsuz olarak yorumlasa da fiziksel aktivitede bulunarak bunu olumlu yöne çevireceklerini biliyorlardı.

Literatürde fiziksel aktivite yapmayı engelleyen nedenlerle ilgili çalışmalar mevcuttur. Lovell ve ark.’nın²³ Egzersiz Yararları/Engelleri Ölçeği kullandıkları çalışmalarında, fiziksel aktivitede bulunulmasının en büyük engelinin aileler olduğu belirtilmektedir. Gyurcsik ve ark.’nın²⁴ çalışmalarında ise katılımcıların çoğunluğunun fiziksel aktivite yapmalarını yeterli zamanın olmaması, sosyal aktivitelerle ilişkili olma ve iş yüklerinin fazla olması gibi nedenlerin engellediği belirtilmiştir. Kaushal ve ark.’nın²⁵ SİM kullanarak yaptıkları çalışmalarında fiziksel aktiviteyi engelleyen nedenlerin başında zaman ayırmada güçlük çekilmesi, düşme, yaralanma ve sakatlanma algısı gösterilmiştir. Bizim çalışmamızda evli bireylerin fiziksel aktivite yapmalarını engelleyen nedenlerin daha çok olduğu görüldü. Bunda artan sorumluluklar ve aile gibi faktörlerin etkisi olduğu düşünüldü.

Biz çalışmamızda fiziksel aktivite ile sağlıklı olma inancı ve sağlık durumları hakkındaki anksiyete düzeylerini inceledik. Literatürde ESİMÖ ve Sağlık Anksiyete Ölçeği’nin birlikte kullanıldığı herhangi bir çalışma bulunmamaktadır. ESİMÖ ve Sağlık Anksiyete Ölçeği’ni kullandığımız bu çalışmada, egzersiz yapma durumunun genel sağlık algısı ile pozitif yönde ve sağlık anksiyetesi ile negatif yönde ilişkili olduğunu belirledik. Bireylerin daha sağlıklı bir hayat sürmelerinde egzersiz yapmanın önemli role sahip olduğu görüşündeyiz. Düzenli aralıklarla fiziksel aktivitede bulunmanın bireylerin sağlık durumları için daha az endişe duymalarını sağlayacağını düşünüyoruz.

Çalışmanın Kısıtlılıkları

Çalışmamızda katılımcılar akut veya kronik hastalığı olmayan sağlıklı bireylerden oluşmuştur. Diğer hasta gruplarının da katılacağı çalışmalarda fiziksel aktivitede bulunma sonuçları farklılık gösterebilir.

CONCLUSION

In our study, it was determined that individuals engaged in regular physical activity had a healthier body and had less anxiety. The benefits of physical activity have been demonstrated. Individuals should be encouraged to exercise in order to stay healthy and reduce their anxiety levels.

Ethics

Ethics Committee Approval: This study was approved by the Ministry of Health İstanbul Provincial Health Directorate Gaziosmanpaşa Training and Research Hospital Clinical Research Ethics Committee (decision no: 161, date: 23.09.2020).

Informed Consent: Consent form was filled out by all participants.

Peer-review: Externally peer-reviewed.

Authorship Contributions

Surgical and Medical Practices: R.A., Concept: R.A., Design: R.A., O.B., Data Collection or Processing: R.A., Analysis or Interpretation: R.A., Literature Search: R.A., O.B., Writing: R.A., O.B.

Conflict of Interest: No conflict of interest was declared by the authors.

Financial Disclosure: The authors declared that this study received no financial support.

References

World Health Organization (WHO). Health and development through physical activity and sport, noncommunicable diseases and mental health noncommunicable. Disease Prevention and Health. 2003.

Monninkhof EM, Elias SG, Vlems FA, van der Tweel I, Schuit AJ, Voskuil DW, et al. Physical activity and breast cancer: a systematic review. Epidemiology. 2007;18:137-57.

Nocon M, Hiemann T, Müller-Riemenschneider F, Thalau F, Roll S, Willich SN. Association of physical activity with all-cause and cardiovascular mortality: a systematic review and meta-analysis. Eur J Cardiovasc Prev Rehabil. 2008;15:239-46.

EU Platform on Diet, Physical activity andHealth. Working Paper Physical activity and Health 2008.

Merom D, Phongsavan P, Wagner R, Chey T, Marnane C, Steel Z, et al. Promoting walking as an adjunct intervention to group cognitive behavioral therapy for anxiety disorders--a pilot group randomized trial. J Anxiety Disord. 2008;22:959-68.

Pallesen S, Bjorvatn B, Magerøy N, Saksvik IB, Waage S, Moen BE. Measures to counteract the negative effects of night work. Scand J Work Environ Health. 2010;36:109-20.

Barger LK, Wright KP Jr, Hughes RJ, Czeisler CA. Daily exercise facilitates phase delays of circadian melatonin rhythm in very dim light. Am J Physiol Regul Integr Comp Physiol. 2004;286:R1077-84.

World Health Organization, Global Recommendations on Physical Activity forHealth 2010.

Güler Ç, Akın L: Halk Sağlığı temel bilgiler. İçinde: Öztek Z, Üner S, Eren N, Halk Sağlığı kavramı ve gelişmesi. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Yayınları, 2012;24-2.

Blair SN, Kohl HW, Barlow CE, Paffenbarger RS Jr, Gibbons LW, Macera CA. Changes in physical fitness and all-cause mortality. A prospective study of healthy and unhealthy men. JAMA. 1995;273:1093-8.

Haskell WL, Leon AS, Caspersen CJ, Froelicher VF, Hagberg JM, Harlan W, et al. Cardiovascular benefits and assessment of physical activity and physical fitness in adults. Med Sci Sports Exerc. 1992;24(6 Suppl):S201-20.

Limaroon N, Watakakosol R, Suttiwan P. High-school Exercise Intention in Bangkok: An application of health belief model. PSAKUIJIR. 2019;8:70-7.

Sanchez-Villegas A, Ara I, Guillén-Grima F, Bes-Rastrollo M, Varo-Cenarruzabeitia JJ, Martínez-González MA. Physical activity, sedentary index, and mental disorders in the SUN cohort study. Med Sci Sports Exerc. 2008;40:827-34.

Rebar AL, Duncan MJ, Short C, Vandelanotte C. Differences in health-related quality of life between three clusters of physical activity, sitting time, depression, anxiety, and stress. BMC Public Health. 2014;14:1088.

Pham T, Bui L, Nguyen A, Nguyen B, Tran P, Vu P. et al. The prevalence of depression and associated risk factors among medical students: An untold story in Vietnam. PLoS One. 2019;14:e0221432.

Avluklu U. Tip-2 Diyabetli Hastalarda Fiziksel Aktivitenin Metabolik Kontrol Değişkenleri Üzerine Etkilerinin İncelenmesi, Hasan Kalyoncu Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Hemşirelik Anabilim Dalı. Yüksek Lisans Tezi. Gaziantep, 2017.

Gedik S. Kırsal alanda yaşayan Tip 2 Diyabetli bireylerin hastalık yönetiminde öz-etkililik düzeyleri, Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Hemşirelik Anabilim Dalı. Yüksek Lisans Tezi. Konya, 2016.

Barsky AJ, Ettner SL, Horsky J, Bates DW. Resource utilization of patients with hypochondriacal health anxiety and somatization. Med Care. 2001;39:705-15.

Gül Aİ, Uçar M, Sarp Ü, Karaaslan Ö, Börekçi E. The relationship between myofascial pain syndromes and health anxiety. Int J Clin Res. 2014;2:89-92.

Yılmaz EB, Ayvat İ, Şiran B. Hastanede yatan hastalarda sağlık anksiyetesi ile sağlık programlarını izleme motivasyonları arasındaki ilişki. Fırat Med J. 2018;23:11-7.

Farrell L, Shields MA. Investigating the economic and demographic determinants of sporting participation in England. J R Statist Soc A. 2002;165:335-48.

Rimal A. Association of nutrition concerns and socioeconomic status with exercise habits. Int J Consum Stud. 2002;26:322-7.

Lovell GP, El Ansari W, Parker JK. Perceived exercise benefits and barriers of non-exercising female university students in the United Kingdom. Int J Environ Res Public Health. 2010;7:784-98.

Gyurcsik NC, Spink KS, Bray SR, Chad K, Kwan M. An ecologically based examination of barriers to physical activity in students from grade seven through first-year university. J Adolesc Health. 2006;38:704-11.

Kaushal N, Preissner C, Charles K, Knäuper B. Differences and similarities of physical activity determinants between older adults who have and have not experienced a fall: Testing an extended health belief model. Arch Gerontol Geriatr. 2021;92:104247.