Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Polikliniğine Başvuran Olgularda Sosyodemografik Özellikler, Semptom ve Tanı Dağılımı
PDF
Atıf
Paylaş
Talep
Araştırma Makalesi
P: 140-145
Ağustos 2019

Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Polikliniğine Başvuran Olgularda Sosyodemografik Özellikler, Semptom ve Tanı Dağılımı

Namik Kemal Med J 2019;7(2):140-145
1. Namık Kemal Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı, Tekirdağ TÜRKİYE
Bilgi mevcut değil.
Bilgi mevcut değil
Alındığı Tarih: 10.05.2019
Kabul Tarihi: 10.06.2019
PDF
Atıf
Paylaş
Talep

ÖZET

Amaç:

Bu çalışmada, Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi polikliniğine başvuran çocuk ve ergenlerin sosyodemografik özellikleri, semptom ve psikiyatrik tanı dağılımlarının incelenmesi amaçlanmıştır.

Materyal ve Metot:

Ağustos 2015 ve Nisan 2017 tarihleri arasında Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi polikliniğine başvuran 1221 çocuk ve ergenin geriye dönük dosya taraması yapılmıştır. Olguların sosyodemografik özellikleri, DSM-5 tanı kriterleri temel alınarak yapılan klinik değerlendirmeler sonucunda aldıkları psikiyatrik tanılar ve tedavi bilgileri değerlendirilmiştir.

Sonuç:

Bulgularımız yaşa ve cinsiyete göre sık görülen tanı ve semptomları ortaya koymak ve poliklinik hizmetlerini düzenlemede bölgesel farklılıkları anlamak açısından faydalı olacaktır.

Bulgular:

Çalışmaya alınan olguların yaş ortalaması 9.45±4.42 yıl ve %9,7’si (n=119) 0-3 yaş aralığında, %19.3’ü (n=236) 4-6 yaş aralığında, %37.7’si (n=460) 7-12 yaş aralığında, %33.3’ü (n=406) 13-19 yaş aralığındaydı. Olguların %38.9’u (n=475) kız, %61.1’i (n=746) erkekti. En sık başvuru şikayetleri %26.4 (n=322) dikkat eksikliği/hareketlilik, %17.9 (n=218) sinirlilik ve %12.3 (n=150) korkular/kaygılardı. Psikiyatrik muayene sonucunda olguların %77’si (n=940) en az bir psikiyatrik tanı alırken, %18.2’sinde (n=222) ise en az iki psikiyatrik tanı birlikteydi. En sık konulan tanılar %29.7 (n=363) dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu, %16.4 (n=200) anksiyete bozukluğu, %7.4 (n=90) depresif bozukluktu. Olguların %76.6’sına (n=935) en az bir tedavi seçeneği önerilmişti.