ÖZET

Amaç:

Eğitilebilir zihinsel engelli çocuğu olan annelerin aileden algıladıkları sosyal destek ve depresif belirti düzeyini zihinsel engelli çocuğa sahip olmayan annelerle karşılaştırmaktır.

Materyal ve Metod:

Çalışma, eğitilebilir zihinsel ve/veya bedensel engelli (n=40) ve herhangi bir fiziksel ya da zihinsel yetersizliği olmayan (n=40) çocuk anneleri üzerinde yapıldı. Olgukontrol çalışmasıdır. Veri toplama aracı olarak Genel Bilgi Formu, Beck Depresyon Envanteri (BDE) ve Aileden Algılanan Sosyal Destek Ölçeği (ASDÖ) kullanıldı.

Bulgular:

Engelli çocuğa sahip olan(olgu) ve olmayan(kontrol) gruplarda annelerin evlilik ilişkileri, BDE ve ASDÖ skorları karşılaştırıldı. Engelli çocuğu olan kadınlarda evlilikten memnuniyetin düşük olduğu belirlendi(p<0,001). Engelli ve sağlam çocuğu olan kadınlarda BDE skoru ortalamaları sırasıyla 24,7±9,8 ve 18,8±10,2; ASDÖ skoru ortalamaları ise sırasıyla 20,6±9,0 ve 28,0±7,9 olarak hesaplandı. Gruplar arası anlamlı fark bulundu (p<0,001).

Sonuç:

Engelli çocuğa sahip annelerin aile ve eş ilişkilerinde daha çok sorun hissettikleri, aileden algıladıkları sosyal desteğin daha düşük olduğu, daha yüksek depresyon skorlarına sahip oldukları bulunmuştur. Zihinsel ve/veya bedensel engelli çocuğa sahip anneler psikososyal desteğe daha fazla ihtiyaç duymaktadırlar. Sağlığın geliştirilmesi yaklaşımı kapsamında başta engelli çocuklar ve aileleri olmak üzere tüm çocuklu aileleri kapsayacak birinci basamak sağlık hizmetleri ile entegre psikososyal destek programları başlatılmalıdır.