ÖZET

Sonuç:

Çalışmamızda ITP’li hastalarda sağlıklı kişilere göre IL-10 (-592 A/C) ve IL-17 (A126G) gen polimorfizmleri sıklıklarının farklı olduğu saptanmamış ancak IL-10 düzeyleri ITP’li grupta yüksek bulunmuştur. Sitokinlerin ITP’nin tanı ve takibindeki önemini açıklığa kavuşturabilmek için literatürdeki veriler de dikkate alındığında bu alanda daha geniş hasta içeren çalışmalara ihtiyaç olduğunu düşünmekteyiz.

Bulgular:

Hasta ve kontrol grupları arasında IL-10 (-592 A/C) ve IL- 17 (A126G) gen polimorfizmleri dağılımı açısından istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmazken, serum IL-10 düzeyleri ITP’li hastalarda sağlıklı bireylere göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulunmuştur (p=0,003). Serum IL-17 düzeyleri ise hasta ve kontrol grubunda benzer bulunmuştur. Ayrıca gruplar arasında yaş, cinsiyet, tedavi cevabı, tanı anındaki trombosit değerleri karşılaştırılmış ancak gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmamıştır.

Materyal ve Metot:

50 ITP’ li hasta ve 51 sağlıklı kontrol grubunda IL-10 (-592 A/C) ve IL-17 (A126G) gen polimorfizmleri, DNA izolasyonu yapıldıktan sonra belirlenmiş ve bu sitokinlerin serum düzeyleri ELİSA yöntemi ile aynı hasta grubunda toplam 32 hastada ve 32 sağlıklı kişide ölçülmüştür.

Amaç:

İnterlökin 10 (IL-10) ve interlökin 17 (IL-17) sitokin gen polimorfizmlerinin otoimmün birçok hastalıkta araştırıldığı ve bazılarında anlamlı sonuçlar bulunduğu, ancak idiyopatik trombositopenik purpuralı (ITP) hastalarda IL-10 ve IL-17 gen polimorfizmleri ile ilgili yayınlanmış az sayıda çalışma olduğu görülmüştür. Bu çalışmada erişkin ITP hastalarında IL-10 (-592 A/C) ve IL-17 (A126G) gen polimorfizmi ve bu sitokinlerin serum düzeylerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.