ÖZET

Amaç

Kutanöz maligniteler sıklıkla travmatize, degeneratif ve kronik inflame cilt veya skar dokusundan gelişir. Yapılan incelemelerde kutanöz malignitelerin sıklıkla yanık skarları (Marjolin ülser), venöz ülserler, bası yaraları, sistostomi alanları, kronik pilonidal sinüs, hidradenitis süpürativa, lupus skarları, kronik lenfödem, travmatik yaralar, kronik osteomiyelit alanlarında geliştiği gösterilmiştir.

Bu çalışmamızda kronik yara görünümü nedeniyle yara bakımı tedavisi almasına rağmen iyileşme göstermeyen, biyopsi sonucunda malignite tespit edilen hastalarda ayırıcı tanı ve uygulanan tedavi yaklaşımlarımız sunulmaktadır.

Materyal ve Metot

2008-2012 yılları arasında kliniğimize kronik yara nedeniyle başvurup biyopsi sonucu karsinom çıkan beş hasta çalışmaya alındı. Hastalar daha önce aldıkları tedavi, patolojik tanıları, predispozan faktörler, malign dejenerasyon süresi, rekonstrüksiyon teknikleri, komplikasyon ve nüks açısından retrospektif incelendi.

Bulgular

Patolojik inceleme sonucunda 3 hastada verrüköz karsinom, 2 hastada skuamoz hücreli karsinom belirlendi. Malign dejenerasyon süresi ortalama 8 yıl (5-12) idi.

Sonuç

Ciltteki kronik irritasyonun veya yumuşak dokunun farklı büyüme faktörlerine maruz kalmasının, aynı zamanda inflamasyona bağlı olarak bu bölgede ortaya çıkan sitotoksik faktörlerin malign transformasyonda önemli rol oynadığı düşünülmektedir.

Kronik yaralı hastalarda karsinom gelişimini engellemede, iyi yara bakımı, travmadan kaçınmak, iyileşmeyen ülserlerden biyopsi alarak erken tanı konulması önemlidir. En yaygın rastlanan histolojik tümör tipi squamoz hücreli karsinomdur. Uzun süreli iyileşmeyen açık yarası olan ve risk faktörleri bulunan hastalarda kutanöz malignite gelişebileceği akılda tutulmalıdır.