ÖZET

Amaç:

Tip 2 diyabetes mellitus (DM) hedef dokunun insüline dirençli olması ile karakterize olup obezite ile yakın ilişkilidir. Resistin yağ dokusundan türeyen bir hormon olup Tip 2 DM, obezite, insülin direnci ve inflamasyonla ilişkilendirilmektedir. Bu çalışmamızın amacı Tip 2 DM, bozulmuş glukoz toleransı olan (BGT) ve normal glukoz toleransı (NGT) olan gruplar arasındaki serum resistin seviyelerini karşılaştırmak ve bu seviyelerin obezite ve insülin direnciyle ilişkisini araştırmaktır.

Materyal ve Metot:

Çalışma gruplarımız toplam 72 kişiden oluşmaktadır. Serum resistin konsantrasyonlarını NGT(n=25), BGT(n=23) ve Tip 2 DM’li grupların(n=24) glukoz, insülin, HbA1c, BMI, HOMA ve bel/kalça oranı ile karşılaştırdık. Daha sonra 72 vaka beden kütle indeksine(BMI) ve HOMA-IR skoruna göre alt gruplara bölündü; obez olmayan BMI<25 kg/²(43 vaka), obez BMI>25kg/²(29 vaka), HOMA-IR(+)(23 vaka) ve HOMA-IR(-)(49 vaka). Açlık serum resistin seviyesi ELISA yöntemi ile ölçüldü. İnsülin direnci HOMA-IR formülüne göre hesaplandı.

Sonuç:

Resistinin glukoz metabolizmasını etkileyebileceğini, obezite ile ilişkili olabileceğini ancak insülin direnci ve diyabeti dolaylı yollardan etkileyebileceğini düşünmekteyiz.

Bulgular:

NGT, BGT ve Tip 2 DM grupları arasında serum resistin seviyeleri bakımından istatistiksel anlamlı farklılık yoktu (p>0,05). Obez olmayan gruba göre obez grupta daha yüksek serum resistin seviyeleri görüldü (p<0,01). HOMA skoru NGT grubuna göre BGT ve Tip 2 DM gruplarında daha yüksek bulundu (p<0,01). HOMA-IR(-) grup ve HOMA-IR(+) grupları arasında resistin seviyeleri bakımından istatistiksel anlamlı fark gözlenmedi(p>0,05). NGT grubunda resistin ile bel/kalça oranı arasında, BGT grubunda serum resistini ile açlık kan glukozu, sistolik kan basıncı, yaş arasında negatif korelasyon bulundu. (Sırasıyla; r=-0,45,p<0,05; r=-0,59,p<0,05; r=-0,53,p<0,01; r=0,46; r=0,45, p<0,05).