ÖZET

Amaç:

Hepatit B, etkin aşı ve aşılama programlarına rağmen Dünya Sağlık Örgütü’nün verilerine göre halen yılda bir milyona yakın ölüme neden olmaktadır. Sağlıklı popülasyonda özellikle genç yaşta hepatit B aşılamasında bağışıklama oranları oldukça yüksektir. Ancak ileri yaş, komorbiditeler ve hastanın immün yetersizliği aşı yanıtını olumsuz etkilemektedir. Özellikle immünsüpresif hastalarda hepatit B aşı dozu konusunda rehberler arasında görüş birliği yoktur. Hastanemizde hepatit B aşısı yapılan hastaları retrospektif olarak değerlendirerek, aşı yanıtını etkileyen faktörleri irdelemeyi amaçladık.

Materyal ve Metot:

Hastanemiz aşı birimimizde hepatit B aşısı yapılan ve bağışıklaması takip edilen hastalar retrospektif olarak değerlendirildi. Hastalar yaş, komorbiditeleri, hangi aşı şemasının yapıldığı, aşı dozu, immünsüpresif/biyolojik ajan kullanımı, aşılama sonrası bağışıklama başarısı, bağışıklık oluşmayan ve oluşan hastaların ortak özellikleri açısından irdelendi.

Bulgular:

Anti-HBs titreleri 50 yaş üstü olgularda istatistiksel anlamlı şekilde düşüktü. Komorbiditesi olan ve immünsüprese tedavi alan hastalarda düşük Anti-HBs titreleri saptanmıştır. İmmünsüpresif tedavi alan hastalarda çift doz aşılama ile, tek doz aşılamaya kıyasla istatistiksel olarak anlamlı olacak şekilde yüksek Anti-HBs titreleri belirlenmiştir. Aşılamanın başarısız olduğu yedi hastanın tamamına tek doz aşı protokolü uygulandığı saptanmıştır. Altısı 50 yaş üstü iken, ikisinin diyabetik, beşinin romatizmal hastalık tanılı olduğu ve biyolojik ajan kullanmakta oldukları belirlenmiştir.

Sonuç:

İmmünsüpresif tedavi alacak hastalarda tedavi öncesi aşılama yapılması, immünsüpresif tedavi altında olan hastalarda yüksek doz aşı uygulaması veya aşılama sırasında immünsüpresif tedavisinin ötelenmesi uygun alternatifler olarak değerlendirilebilir. Yüksek doz hepatit B aşısının, güvenilirliği ve maliyet-etkinlik göz önünde bulundurulduğunda immünsüpresif hasta grubunda tercih edilmesi gereklidir.